słow.: kazi kazić, niszczyć; mir pokój, przymierze (Każemir "nakazuje pokój")

Św. Kazimierz, królewicz. Drugi z kolei syn Kazimierza Jagiellończyka, urodził się 3 października 1458 roku w Krakowie na Wawelu. "Był młodzieńcem szlachetnym, rzadkich zdolności i godnego pamięci rozumu" pisał jego nauczyciel, ks. Jan Długosz. W 1471 roku wyrusza na Węgry, gdzie obiecano mu koronę. Wyprawa kończy się fiaskiem. Po powrocie do kraju królewicz bierze czynny udział w życiu politycznym. Podczas dwuletniego pobytu ojca na Litwie jako namiestnik rządzi w Koronie. Obowiązki państwowe umiał pogodzić z bogatym życiem duchowym. Wezwany przez ojca do Wilna, umiera w drodze w Grodnie. "Opowiedziawszy dzień śmierci swej tym, którzy mu w niemocy służyli [...] ducha p. Bogu poleciwszy, wypuścił 4 dnia marca R.P. 1484, lat mając 26" napisał ks. Piotr Skarga. Pochowano go w katedrze wileńskiej, która od tej pory stała się miejscem pielgrzymek. Jest jednym z najbardziej popularnych świętych polskich. Patron Polski, Litwy.

W IKONOGRAFII atrybutem Świętego jest mitra książęca. Przedstawiany także ze zwojem w dłoni, na którym są słowa łacińskiego hymnu: "Omni die dic Mariae" ku czci Matki Bożej, do której św. Kazimierz miał wielkie nabożeństwo.

St. Kazimierz, the son of the king Kazimierz Jagielonczyk was a disciple of the famous Polish chronicler Dlugosz. He was able to put up a rich spiritual life with state duties. He was the patron of The Crown/Poland mainland/ and Lithuania.