hebr. imię teoforyczne mikael „Któż jak Bóg”

Św. Michał archanioł. W chrześcijańskiej tradycji pierwszy i najważniejszy spośród aniołów (Dn 10,13; 12,1; Ap 12,7 nn). Obdarzony przez Boga szczególnym zaufaniem i kluczami do nieba. Stoczył walkę z Lucyferem i zbuntowanymi aniołami, którzy stali się szatanami. W Apokalipsie prowadzi anielskie zastępy do zwycięskiego boju ze smokiem szatanem i jego sługami. Anioł sprawiedliwości i sądu, łaski i zmiłowania. Według Orygenesa zanosi do Boga ludzkie modlitwy. Jako „praepositus paradisi” ma ważyć dusze na Sądzie Ostatecznym. W Biblii protektor Ludu Bożego i dlatego Kościół, spadkobierca Izraela, czci go jako swego opiekuna. Patron zakonów: michalitek, michalitów; Świętego Cesarstwa Rzymskiego, Anglii, Austrii, Francji, Hiszpanii, Niemiec, Węgier, Małopolski; diecezji łomżyńskiej; Amsterdamu, Łańcuta; mierniczych, radiologów, rytowników, szermierzy, szlifierzy, złotników, żołnierzy. Także patron dobrej śmierci.

W IKONOGRAFII św. Michał archanioł przedstawiany jest w tunice i paliuszu, w szacie władcy, jako wojownik w zbroi. Skrzydła św. Michała są najczęściej białe, niekiedy pawie. Włosy upięte opaską lub diademem. Jego atrybutami są: globus, krzyż, laska, lanca, miecz, oszczep, puklerz, szatan w postaci smoka u nóg lub skrępowany, tarcza z napisem: „Quis ut Deus” „Któż jak Bóg”, waga.

łac. paulus mały. drobny

Św. Paweł, Apostoł (+67). Apostoł Narodów. Autor 13 listów do gmin chrześcijańskich, włączonych do ksiąg Nowego Testamentu. Książę mistyków. Szaweł urodził się w Tarsie około 5-10 roku po Chrystusie. Pochodził z żydowskiej rodziny silnie przywiązanej do tradycji. Byli niewolnikami, którzy zostali wyzwoleni. Szaweł odziedziczył po nich obywatelstwo rzymskie. Uczył się rzemiosła tkania płótna namiotowego. Później przybył do Jerozolimy, aby studiować Torę. Być może był uczniem Gamaliela. Gorliwość w strzeżeniu tradycji religijnej sprawiła, że mając około 25 lat stał się zdecydowanym przeciwnikiem i prześladowcą Kościoła. Uczestniczył jako świadek w kamienowaniu św. Szczepana. Około 35 roku z własnej woli udał się z listami polecającymi do Damaszku (Dz 9,1 n; Gal. 1,15-16), aby tam ścigać chrześcijan. U bram miasta „olśniła go nagle światłość z nieba. A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos: «Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?» «Kto jesteś, Panie?» powiedział. A On: «Jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić.»” (Dz 9,36). Po nawróceniu nagłym, niespodziewanym i cudownym przyjął chrzest i zmienił imię na Paweł. Po trzech latach pobytu w Damaszku oraz krótkim pobycie w Jerozolimie odbył trzy misyjne podróże: pierwszą w latach 44-49: Cypr Galacja, razem z Barnabą i Markiem; drugą w latach 50-53: Filippi Tesaloniki Berea Achaia Korynt, razem z Tymoteuszem i Sylasem; trzecią w latach 53-58: Efez Macedonia Korynt Jerozolima. W Palestynie został aresztowany, przesłuchiwany przez prokuratorów Feliksa i Festusa. Dwa lata przebywał w więzieniu w Cezarei. Gdy odwołał się do cesarza, został deportowany drogą morską do Rzymu. Dwa lata przebywał w więzieniu o dość łagodnym regulaminie. Uwolniony, udał się do Efezu, Hiszpanii (?) i na Kretę. Tam aresztowano go po raz drugi (64 r.). W Rzymie oczekiwał na zakończenie procesu oraz wyrok. Zginął śmiercią męczeńską przez ścięcie mieczem w tym samym roku 67 co św. Piotr. W Rzymie w IV wieku szczątki Pawła Apostola złożono w grobowcu, nad którym wybudowano bazylikę św. Pawła za Murami. Jest patronem licznych zakonów, Awinionu, Berlina, Biecza, Frankfurtu nad Menem, Poznania, Rygi, Rzymu, Saragossy oraz marynarzy, powroźników, tkaczy.

W IKONOGRAFII przedstawiany jest w długiej tunice i płaszczu. Jego atrybutami są: baranek, koń, kość słoniowa, miecz.

Na znaczku jest przedstawiony św. Michał Archanioł ze św. Pawłem - fragment tablicy (detal z prawej strony). Całość stanowi 5 tablic. Tempera na drewnie. Tablice obrazują Chrystusa na tronie między Bogurodzicą a Janem Chrzcicielem, którzy są do Niego odwróceni. Centralny "obiekt" jest otoczony archaniołami, apostołami, ojcami Kościoła i męczennikami. Tablice pochodzą z kościoła św. Dymitra w miejscowośco Rovne koło Svidnika. Od 1906 roku znajdują się w muzeum w Bardejowie. Wielką wartość artystyczną tablic odkrył w 1968 roku polski konserwator profesor Wojciech Kurpik. Tablice od tego czasu wystawiane były między innymi na wystawie w Monachium (1969 i 1978 roku), na World Exhibition w Osace (1970), w Brukseli (1973), w Pradze (1984, 1988), w Bratysławie i w Koszycach.