Nitra (niem. Neutra, węg. Nyitr(i)a)- czwarte co do wielkości miasto (87 tys. mieszkańców) Słowacji, położone na zachodzie kraju nad rzeką Nitrą. Stolica kraju nitrzańskiego.
Pierwsze wzmianki o mieście pojawiają się w VII w. jednak pierwsi Słowianie przybyli w okolice dzisiejszej Nitry już w IV w. Gród założono najprawdopodobniej w czasie upadku chaganatu awarskiego. Nitra była stolicą Księstwa Nitrzańskiego. W 833 roku Mojmir, zaniepokojony rozwojem księstwa i jego dążeniem do przyjęcia chrześcijaństwa, zaatakował i zdobył Nitrę. Włączył ją w skład państwa Wielkomorawskiego. Pierwszy kościół w Nitrze został poświęcony w IX w. przez salzburskiego biskupa Adalrama. Nitra była miastem wielu historycznych wydarzeń.
W podziemiach katedry w Nitrze znajdują się relikwie św. Cyryla oraz pierwszego polskiego (polskojęzycznego) świętego - św. Andrzeja Świerada a także jednego z jego uczniów św. Benedykta.
Nitra uważana jest za najstarsze (obok Bratysławy) miasto Słowacji.

hebr. imię biblijne Johhanan „Bóg jest łaskawy”

Św. Jan, Apostoł, Ewangelista (+ ok. 100). Prorok, teolog, mistyk. Był synem Zebedeusza i Salome, młodszym bratem Jakuba Starszego (Mt 4,21). Pracował jako rybak. Uczeń Jana Chrzciciela. Razem ze św. Andrzejem poszedł za Jezusem (J 1,38-40). Był jego umiłowanym uczniem. Ewangelia odnotowuje obecność Jana podczas Przemienienia na Górze Tabor (Mk 9,2), przy wskrzeszeniu córki Jaira (Mk 5,37) oraz w czasie aresztowania Jezusa w Ogrodzie Oliwnym (Mk 14,33). Podczas Ostatniej Wieczerzy spoczął na piersi Zbawiciela. Chrystus z krzyża powierza mu swoją Matkę, a Jej Jana jako przybranego syna (J 19,26-27). Po zmartwychwstaniu przybywa razem ze św. Piotrem do grobu, gdzie „ujrzał i uwierzył” (J 20, 8), że Chrystus żyje. Był z Piotrem podczas cudownego uzdrowienia paralityka przy Złotej Bramie (Dz 4,13). Przebywał przez wiele lat w Jerozolimie (Gal 2,9), potem w Samarii (?), następnie w Efezie. W tym mieście miał się opiekować Najświętszą Panną Maryją aż do jej „Zaśnięcia”. W Efezie napisał Ewangelię i trzy listy apostolskie. Przez cesarza Domicjana został zesłany na wyspę Patmos, tam napisał Apokalipsę. Za panowania Nerwy powrócił do Efezu. Tutaj, jako jedyny z apostołów, zmarł śmiercią naturalną. Patron Albanii, Azji Mniejszej; aptekarzy bednarzy, dziewic, zawodów związanych z pisaniem i przepisywaniem: introligatorów, kopistów, kreślarzy, biografów, papierników, pisarzy; oraz owczarzy, płatnerzy, skrybów, ślusarzy, teologów, uprawiających winorośl, wdów. Jemu poświęcona jest katedra papieży bazylika Zbawiciela na Lateranie, „matka wszystkich kościołów”.

W IKONOGRAFII św. Jan przedstawiany jest jako stary Apostoł, czasami jako młodzieniec w tunice i płaszczu, rzadko jako rybak. Najczęściej występuje w scenach będących ilustracjami tekstów Pisma św: Jan jest jedną z centralnych postaci podczas Ostatniej Wieczerzy, Jan pod krzyżem obok Maryi, Jan podczas Zaśnięcia NMP Jan na Patmos, Jan i jego wizje apokaliptyczne. Bywa przedstawiany w scenie męczeństwa zanurzony w kotle z wrzącą oliwą. Jego atrybutami są: diakon Prochor, któremu dyktuje tekst, gołębica, kielich z Hostią, kielich z wężem, kocioł z oliwą, księga, orzeł w locie, na księdze lub u jego stóp, siedem apokaliptycznych plag, zwój.

Ewangeliarz Nitrzański (Nitriansky evanjeliár), znany także pod nazwą Kodeksu Nitrzańskiego (Nitransky kódex), jest to najstarsza księga na Słowacji, pochodząca z XI wieku.