Święty Kamil de Lellis, prezbiter i zakonnik - dzień w kalendarzu 15 lipca

od łac. imienia męskiego Camillus szlachetnie urodzony chłopiec, pomocnik kapłana

Św. Kamil de Lellis, kapłan, zakonnik urodził się 25 maja 1550 roku w Abruzzach. W latach 1559-1574 prowadził życie żołnierza, walcząc przeciw Turkom w służbie Wenecji. 2 lutego 1575 roku doznał nawrócenia. Odmienił życie. Pragnął zostać kapucynem, ale z powodu rany w nodze musiał opuścić zakon. Własne cierpienie zaprowadziło go do szpitala św. Jakuba dla nieuleczalnie chorych w Rzymie. Tutaj spełniał najniższe posługi i przygotowywał chętnych do dobrej śmierci. Tu odnalazł swoje powołanie. Jako 32-letni mężczyzna rozpoczął naukę, aby zostać kapłanem. W 1586 roku założył zakon Kleryków Regularnych, aby posługiwał chorym (kamilianie). Był jego przełożonym. Za życia Kamila jego duchowi synowie otworzyli 65 własnych szpitali. W tym samym czasie ponad 100 kamilianów zmarło wskutek zarażenia od chorych, którym służyli.
Święty Kamil de Lellis Kamil zmarł 14 lipca 1614 r. w domu macierzystym swojego zakonu w Rzymie. Jego ciało spoczywa dotąd w kościele przy centralnym domu w kaplicy Najświętszego Sakramentu. Pan Bóg obdarzył Kamila darem kontemplacji, proroctwa oraz cudów za życia i po śmierci. Do chwały świętych wyniósł go papież Benedykt XIV w 1746 roku. Papież Leon XIII ogłosił Kamila de Lellis wraz ze św. Janem Bożym patronem szpitali i chorych (1886), papież Pius XI oddał mu także patronat nad służbą zdrowia - pielęgniarzami i pielęgniarkami (1930).

W IKONOGRAFII św. Kamil przedstawiany jest w sutannie, na której widnieje czerwony krzyż.
Jego atrybutami są: anioł, krzyż, księga, różaniec.