Not seeing a Scroll to Top Button? Go to our FAQ page for more info. KOZIELSK, KATYŃ
MATKA BOŻA I ŚWIĘCI NA ZNACZKACH POCZTOWYCH
MATKA BOŻAŚWIĘCI I BŁOGOSŁAWIENIKANDYDACI NA OŁTARZESTRONA GŁÓWNA
LISTA STRON:   MATKA BOŻAŚWIĘCI I BŁOGOSŁAWIENIKANDYDACI NA OŁTARZE
MATKA BOŻA NA ZNACZKACH POCZTOWYCH   
Kozielsk, Katyń
3605

Powiększ Zoom

zobacz FDC see FDC
Kozielsk, Katyń
Matka Boża Zwycięska Kozielska
Wizerunek rzeźby Matki Bożej Zwycięskiej Kozielskiej, dłuta więźnia obozu sowieckiego polskich oficerów w Kozielsku
The Victorious Holy Mary from Kozielsk
Image of the sculpture of the Victorious Holy Mary from Kozielsk made by a prisoner
of the Soviet camp for Polish officers in Kozielsk
Data wydania/Date of issue: 02.04.1999
Nr katalogowy/No.: 3605
Technika druku/Printing technology: - offset
Papier/Paper: fluorescencyjny / fluorescent
Arkusz sprzedażny/Sales sheet: 20 szt./pcs.
Format/Size: 31,25 mm x 43 mm
Nakład/Issue: - 2.700.000 szt./pcs.
Autor projektu/Designer: Janusz Wysocki

Zobacz całą serię
Kartka pocztowa
Kozielsk, Katyń
Matka Boża Zwycięska Kozielska
Data wydania/Date of issue: 02.04.1999
Nr katalogowy/No.: cp 1203
Format/Size:
Nakład/Issue: - 166.000 szt./pcs.
Autor projektu/Designer: Janusz Wysocki
cp1203

Powiększ Zoom
3606

Powiększ Zoom

zobacz FDC see FDC
Kozielsk, Katyń
Matka Boża Katyńska
Wizerunek płaskorzeźby Matki Bożej Katyńskiej, dłuta Stanisława Bałosa z Grzechini k. Makowa Podhalańskiego.
The Holy Mary from Katyń
Image of the bass-relief of the Holy Mary from Katyń, made by Stanisław Bałos from Grzechinie near Maków Podhalański.
Data wydania/Date of issue: 02.04.1999
Nr katalogowy/No.: 3606
Technika druku/Printing technology: - offset
Papier/Paper: fluorescencyjny / fluorescent
Arkusz sprzedażny/Sales sheet: 20 szt./pcs.
Format/Size: 31,25 mm x 43 mm
Nakład/Issue: - 2.600.000 szt./pcs.
Autor projektu/Designer: Janusz Wysocki

Zobacz całą serię
Kartka pocztowa
Kozielsk, Katyń
Matka Boża Zwycięska Kozielska
Data wydania/Date of issue: 02.04.1999
Nr katalogowy/No.: cp 1202
Format/Size:
Nakład/Issue: - 166.000 szt./pcs.
Autor projektu/Designer: Janusz Wysocki
cp1202

Powiększ Zoom
KOZIELSK, KATYŃ   

5 marca 1940 roku Stalin podpisał rozkaz, w którym zlecał służbom NKWD rozstrzelanie 26 tysięcy alianckich jeńców wojennych1. Jeńcy, wzięci do niewoli we wrześniu poprzedniego roku podczas połączonej operacji wojsk niemieckich i rosyjskich w Polsce, przebywali w trzech sowieckich obozach: w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku. Byli to niemal wyłącznie polscy oficerowie rezerwy - lekarze, prawnicy, profesorowie, inżynierowie, policjanci, księża oraz jedna kobieta - których oddzielono od o wiele większej grupy jeńców wojennych przebywających w ZSRR. Małymi partiami wywożono ich na utrzymywane w tajemnicy miejsca kaźni; krępowano im ręce i zawiązywano oczy, po czym zabijano strzałem w głowę i grzebano w zbiorowych mogiłach. Całą operację zakończono 6 czerwca.
Podczas tych samych miesięcy, wypełniając postanowienia tajnej klauzuli niemiecko-sowieckiej umowy o przyjaźni i podziale stref wpływów, hitlerowskie SS i sowieckie NKWD działały w ścisłej współpracy. Ukryte przed oczyma świata oba mocarstwa okupacyjne przeprowadziły serię równoległych operacji, dokonując masowych mordów i deportacji2. Podczas gdy Zachód trwał w osłupieniu z powodu Phoney War3, systematycznie i cynicznie mordowano jego polskich sojuszników.
W roku 1941, kiedy pakt hitlerowsko-sowiecki się załamał, a Stalin podpisał układ o przymierzu z rządem polskim na uchodźstwie, Polacy zaczęli szukać wiadomości o swoich zaginionych oficerach. Podczas jednej z rozmów na Kremlu Stalin oświadczył generałowi Sikorskiemu, że oficerowie zapewne zbiegli. "Ale dokąd mogliby uciec?" "No cóż -brzmiała odpowiedź - na przykład do Mandżurii"4.
W kwietniu 1943 roku, w chwili wybuchu powstania w warszawskim getcie, władze niemieckie w Polsce zaczęły wyświetlać kronikę filmową ukazującą zbiorową mogiłę, która zawierała około 4500 ciał zamordowanych polskich oficerów, odkopaną w lesie katyńskim w pobliżu Smoleńska. (Niemcy znaleźli ofiary wywiezione z obozu w Kozielsku). Niemcy oświadczyli, że jest to zbrodnia popełniona przez Sowietów. Sowieci oświadczyli, że jest to niemiecka prowokacja. Rząd polski na uchodźstwie zaapelował do Międzynarodowego Czerwonego Krzyża o podjęcie dochodzeń. Z powodu tego posunięcia KremI nazwał członków rządu "faszystowskimi kolaborantami" i natychmiast wycofał jego uznanie na płaszczyźnie dyplomatycznej. Jedna międzynarodowa komisja, która pod auspicjami Niemców udała się na miejsce zbrodni w 1943 roku, potwierdziła oświadczenie Niemców. Druga międzynarodowa komisja, która pod auspicjami Rosjan badała sprawę w roku 1944, potwierdziła oświadczenie Rosjan5.
Masakra w lesie katyńskim wprawiła politykę Wielkiej Brytanii w poważne zakłopotanie. Goszcząc u siebie emigracyjny rząd polski, Londyn był jednocześnie mocno zaangażowany w przymierze ze Stalinem. Pewien oficjalny, choć nie opublikowany raport brytyjski stwierdzał, że wina Sowietów jest "rzeczą niemal pewną". Ale wyższych celów moralnych wspólnej sprawy aliantów nie można było wystawiać na ryzyko. Wobec tego podjęto wszelkie starania, aby zatuszować fakty. Oficjalne agendy umacniały wiarę w wersję sowiecką. Wojenna cenzura nie dopuszczała do obiegu sprawozdań o przeciwnej wymowie6. Całą sytuację podsumowano w poufnych aktach angielskiego Biura Dokumentów Rządowych (SOE): "oficjalna polityka Zjednoczonego Królestwa polegała na udawaniu, że cała sprawa została sfingowana (...) Każdy inny pogląd byłby przykry dla opinii publicznej, ponieważ mógłby prowadzić do wniosku, że jesteśmy związani przymierzem z mocarstwem, które jest winne popełniania takich samych potworności, jakie popełniają Niemcy"7.
Co dziwniejsze, w czasie pokoju także pojawiało się niewiele uczciwych informacji. Sprawę mordu w Katyniu podnieśli sowieccy prokuratorzy podczas procesów norymberskich, ale oskarżeń wysuwanych przeciwko Niemcom wkrótce poniechano, a w sprawie nie podjęto dalszych kroków. Przez cały okres zimnej wojny nie dopuszczano do tego, aby polscy uchodźcy w Londynie wystawili publiczny pomnik pomordowanym; brytyjskim urzędnikom państwowym zabraniano udziału w corocznych nabożeństwach upamiętniających rocznicę masakry. Mimo uzyskanych w latach pięćdziesiątych jednoznacznych wyników dochodzeń komisji amerykańskiego Kongresu brytyjski minister spraw zagranicznych jeszcze w roku 1989 oświadczał, że sprawa krzywd i win nie jest całkowicie jasna. W latach 1990-1991, kiedy winę Sowietów częściowo potwierdził prezydent Gorbaczow, a następnie - w całej rozciągłości - prezydent Jelcyn, brytyjską ustawę dotyczącą zbrodni wojennych starannie zredagowano tak, aby jej paragrafy nie obejmowały zbrodniarzy z obozu aliantów. Doniesiono, że kilku z prawdopodobnych morderców z NKWD żyje w Rosji, gdzie im się dobrze powodzi8.
W ZSRR i w rządzonej przez komunistów Polsce "Katyń" był tematem tabu przez ponad pięćdziesiąt lat9. W leżącej w pobliżu lasu katyńskiego białoruskiej wsi Chatyń wzniesiono jeden z większych sowieckich pomników upamiętniających hitlerowskie barbarzyństwo, i zwożono tam miliony turystów w ramach polityki celowej dezinformacji. The Black Book of Polish Censorship("Czarna księga polskiej cenzury") wymienia Katyń jako sprawę objętą całkowitym zakazem - nawet w kontekście zbrodni hitlerowskich10. Posiadanie Listy katyńskiej, wydanej za granicą listy ofiar Katynia, było uważane za przestępstwo11.
Przez całe pół wieku sprawa Katynia była papierkiem lakmusowym zawodowej uczciwości historyków oraz ich znajomości realiów Wielkiego Przymierza. Katyń nie był bynajmniej największym z dokonanych przez Sowietów aktów przemocy; był natomiast,par excellence, jedną z tych spraw, które zmuszały komentatorów do wybierania między rosnącą wagą dowodów a samozachowawczymi oświadczeniami zwycięskich rządów Zachodu i ZSRR. Ci, którzy mówili prawdę, narażali się na zarzut "nienaukowości"12.

1NKWD do towarzysza Stalina, 5 marca 1940 roku, nr 794/5; Archiwa Komitetu Centralnego KPZR. Dokument został ujawniony przez prezydenta Jelcyna i opublikowany w "Gazecie Wyborczej" nr 243 (1016) z 15 października 1992.

2Por. J. T. Gross,Polish Society under German Occupation, 1939-45, Princeton 1979; R. Lucas,The Forgotten Holocaust, Lexington, Kentucky 1986.

3Phoney War- nazwa okresu braku działań na froncie zachodnim w początkowym okresie drugiej wojny światowej (przyp. tłum.).

4Rozmowa ze Stalinem na Kremiu, 14 listopada 1941, w: S. Kot,Conversations with the Kremlin and Despatches from Russia, Londyn 1963, s. 112-143.

5Wśród szczegółowych opisów tego przypadku pochodzących z okresu przed przyznaniem się Moskwy do winy znalazły się następujące prace:The Crime of Katyń: Facts and Documents, Polska Fundacja na rzecz Kultury, 1948, przekł. ang. Londyn 1965; J. Mackiewicz,The Katyń Wood Murders, Londyn 1951 "J. Czapski,Na nieludzkiej ziemi, Londyn 1951; J. K. Zawodny,Death in the Forest: The story of the Katyn Forest Massacre, Notre Dame 1962; Louis Fitzgibbon,Katyń; crime without parallel, Londyn 1971;Despatches of Sir Owen 0'Malley to the British Government, Londyn 1972; M. Dąbrowski (wyd.),KATYŃ, 1940-1990: Documentary Exhibition Commemorating the Fiftieth Anniwersary, Instytut Polski i Muzeum Sikorskiego, Londyn 1990.

6Philip C. Bell,The Katyń Graves revealed, w:John Buli and the Bear: British Public Opinion, Foreign Policy and the USSR, 1941-1945, Londyn 1990.

7Wg doniesienia "Timesa" z 10 czerwca 1995.

8Nicholas Bethell,The Cold Killers of Kalinin, "Observer" z 6 października 1991. Wśród dalszych prac, wydanych po przyznaniu się do winy Sowietów, znalazły się: Allen Paul,Katyń: The Untold Story of Stalin's Polish Massacre, Nowy Jork 1991; Vladimir Abarinov,The Murderers of Katyń, tłum. ang., Hip-pocrene, Nowy Jork 1993.

9Por. podziemne wydanie: J. Łojek,Dzieje sprawy Katynia, Warszawa 1983.

10The Black Book of Polish Censorship(wytyczne polskiego urzędu cenzury państwowej na rok 1976), Londyn 1997.

11A. Moszyński (wyd.),Lista katyńska, Londyn 1977.

12Por. Ewa Haraszti Taylor,A Life with Alan, Londyn 1987, s. 221.


Źrodło:
Norman Davies "EUROPA"
Wydawnictwo Znak
Kraków 1998

There is already much information about camps for Polish captives in Katyń and Kozielsk, but years of hiding the truth resulted in the fact that the martyrdom places are not well known for the general public in the world. We owe the remembrance about them to victims of the Stalinism for whom a prayer could be the only consolation.
Images presented in the stamps refer to the Eastern Golgotha of the Polish nation. The Victorious Holy Mary from Kozielsk is the patron of the 2nd Corps of the Polish Army commanded by General Władysław Anders. Her portrait was ceremoniously crowned by the Pope John Paul II during his 5th Pilgrimage to Poland.

Kozielsk, Katyń
Strona główna