Jazłowiec to miejscowość położona pięknie wśród jarów podolskich, około 200 km na południowy wschód od Lwowa, a 18 km od Buczacza.

Początki osady sięgają zamierzchłych czasów - miał ją założyć w w. XIII Jaś-łowca. Jazłowiec był własnością możnego rodu Buczackich, którego jedna gałąź przyjęła nazwisko Jazłowieckich, od gniazda tejże linii - Jazłowca. W r. 1863 dolny zamek znajdujący się w ruinie odbudowały przybyłe z Rzymu siostry niepokalanki i założyły w nim szkołę dla dziewcząt. W kaplicy klasztoru od r. 1883 znajdował się neoklasycystyczny posąg Najświętszej Panny, który w r. 1946 został przewieziony do kaplicy domu generalnego zgromadzenia w Szymanowie, około 40 km na zachód od Warszawy. Figura Niepokalanej czczona jest pod nazwą Pani Jazłowieckiej.
Posąg N.M.P. Jazłowieckiej z białego kararyjskiego marmuru, jest dziełem polskiego rzeźbiarza Oskara Sosnowskiego. Wykonany był w Rzymie na prośbę Matki Marceliny Darowskiej dla kaplicy domu macierzystego zgromadzenia sióstr niepokalanek w Jazłowcu. Dnia 10 VIII 1883 r. ks. arcybp Zygmunt Szczęsny Feliński poświęcił figurę. Posąg pełen dostojeństwa i blasku ma w sobie pokój, harmonię i lekkość niemal żywych rysów. Pomaga w dążeniu do zgłębienia doskonałości Maryi. "Ona przynagla do modlitwy" - powiedział kiedyś ks. bp Okoniewski. Skupiona twarz Maryi i ręce skrzyżowane na piersiach ukazują nam Najświętszą Pannę w Jej tajemnicy Zwiastowania. Rozważa Boże słowa przekazane przez anioła, który od Niej odszedł. Gestem rąk wyraża poddanie się Woli Bożej, jakby ucisza zachwyt serca, pod którym poczęło się życie. Jednocześnie jednak mimo zachwytu, że Słowo ciałem się w Niej stało - Maryja idzie - spokojnie jakby od niechcenia, a mocno miażdży głowę węża. To przecież Niepokalana, a w pojęciu Niepokalanego Poczęcia tkwi zwycięstwo. Choć przyciąga wszystko, co szlachetne i rycerskie, sama nie wyraża postawy bojowej. Prawie nie wie, że idąc do Elżbiety, idąc by służyć człowiekowi - depcze jednocześnie głowę węża, tak dalece zatopiona jest w kontemplacji Boga. Statua Matki Bożej ujmuje każdego przed Nią klęczącego niepokalaną czystością. Ks. Prymas, Stefan kard. Wyszyński napisał o Niej z Komańczy: "Ilekroć patrzyłem w waszej kaplicy na postać Maryi Jazłowieckiej, to przyznam, że nie mogłem długo utrzymać wzroku na Tej, którą najchętniej nazwałbym Purissima, Integra - Najczystsza, Nienaruszona. Wydało mi się, że wzrokiem swoim wyrządzam ujmę tej Pełni". Maryja, często też skłania młodych do stawiania sobie pytań:

Coś nam chciała, o Pani, powiedzieć,
Poprzez marmur, przez rzeźbione ręce?
O czym jeszcześmy nie dość wiedzieli?
Co nam chciałaś powiedzieć więcej?
Łaska wszelkiej nadziei jest w Tobie
I przez Ciebie droga Prawdy wiedzie -
Przyszłaś nam się białością objawić -
Bo, co chciałaś nam. Matko, powiedzieć?

Oskar Sosnowski wyrzeźbił pięć takich samych posągów Niepokalanej, ale Bóg wybrał sobie spośród tych pięciu figurę znajdującą się w kaplicy jazłowieckiej sióstr niepokalanek. Od r. 1883 siostry składały przed swą Panią śluby zakonne, wychowanki przyrzeczenia sodalicyjne. Modliły się do Niej rodziny sióstr i dawne uczennice. W czasie I wojny światowej klasztor doznał wyraźnej opieki Maryi. Wspomina o tym ks. arcybp Bolesław Twardowski w swoim liście pasterskim, zapowiadającym uroczystą koronację posągu: "Pośród wojennego zamieszania i nieraz wśród kuł siostry pracowały spokojnie, śpiesząc z pomocą rannym i uciśnionym, którzy u nich szukali ratunku. Wiele w owym czasie spełniło się cudów miłosierdzia, wiele z różnych narodowości żołnierzy pojednało się z Bogiem i głośno sławiło dobroć Najświętszej Panny". Jednakże przywilej rozszerzania kultu Pani Jazłowieckiej przypadł przede wszystkim ułanom, którzy w trzydniowej bitwie pod Jazłowcem otrzymali swój chrzest bojowy i odtąd nosili nazwę 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich. Ukrytą w klasztorze figurę Niepokalanej obrali sobie za Hetmankę. Jej przypisując swe pierwsze zwycięstwo, do Niej odtąd co dzień śpiewali swój pułkowy hymn:

Szczęście i spokój daj tej ziemi. Pani,
Co krwią spłynęła wśród wojen, pożogi,
Do Cię swe modły zanosim ułani,
Odwróć, ach odwróć, o odwróć los srogi
I by radosna była, jako uśmiech dziecka,
Spraw to. Najświętsza Panno Jazłowiecka.

Spraw, by zasiadła sławna i potężna
Między narody królując wspaniale,
By się rozeszła sława jej oręża,
Spraw to, o Pani, spraw to ku Swej chwale,
By zło jak nawała rozprysło turecka,
Spraw to, Najświętsza Panno Jazłowiecka.

By pod Jej rządów wspaniałym ramieniem
Zakwitły miłość i spokój jak w niebie,
Daj, by ułana ostatnim westchnieniem
Było móc polec, polec w jej potrzebie!
Aby Jej strzała nie tknęła zdradziecka,
Spraw to, Najświętsza Panno Jazłowiecka.

Koronację posągu Pani Jazłowieckiej poprzedziła prośba złożona do Stolicy Apostolskiej. Zebrano wtedy 30 tysięcy podpisów ludzi proszących o zgodę na ten uroczysty akt. W dniu 25 V 1939 r. Ojciec święty Pius XII wydaje brewe koronacyjne, w którym stwierdza, że "statua Błogosławionej Dziewicy Niepokalanej... słynna jest cudami i łaskami..."; stwierdza jeszcze, że "do życzeń ochotnie i chętnie się skłania, a czyni to dla wzmożenia pobożności wszystkich Polaków do Bogarodzicy". Uroczystej koronacji w imieniu Ojca św. dokonał ks. August kard. Hlond, prymas Polski, dnia 9 VII 1939 r. w asyście biskupów, duchowieństwa, władz państwowych, generalicji, wojska oraz pułku Ułanów Jazłowieckich, wychowanek zgromadzenia sióstr niepokalanek i kilkudziesięciotysięcznego tłumu pielgrzymów, którzy jak mrowie pokrywali dziedzińce, dachy zabudowań, ruiny sąsiadującego z klasztorem zamku oraz zbocza wzgórz. Prymas Polski mówił do tego ludu: "Będziemy koronować Matkę Bożą naszym hołdem wiary i ufności w Jej orędownictwo, którego dziś zwłaszcza tak nam potrzeba. Przed nami rozwijają się zdarzenia i wypadki, jakich Europa nigdy nie była świadkiem. Polska zachowuje swój spokój i godność. Swoją moc wewnętrzną i swą postawę, która wywołała podziw świata, czerpie z wiary w Opatrzność Bożą, z czci ku Najświętszej Dziewicy i Patronów Polski. Ozdabiając skronie Matki Bożej koroną błagamy Ją, aby błogosławiła naszemu narodowi i naszej ziemi". Koronowanie posągu, który wówczas nie miał jeszcze 50 lat, było faktem niezwykłym, świadczącym o rozmiarach kultu. W dwa miesiące po koronacji wybuchła druga wojna światowa i to rozpoczęło nowy okres w dziejach kultu N.M.P. Jazłowieckiej. Medaliki i obrazki cudownej figury zaczęły wędrować na piersiach i w portfelach Polaków po całym świecie. Maryja udzielała swym czcicielom łask, czego dowodem są liczne wota złożone zaraz po wojnie. W maju r. 1946 siostry przywiozły cudowny posąg do Szymanowa. Jako pierwszy pątnik do Białej Pani przybył prymas Polski, ks. August kard. Hlond. Mówił wtedy o roli Jazłowieckiej Pani w odradzającym się kraju zaznaczając, że "stanięcie Jej tu, u progu stolicy, nie dzieje się bez myśli Bożej". Tę samą myśl podjął następny prymas Polski, ks. Stefan kard. Wyszyński, mówiąc: "Święta Wędrowniczka... - skoro tu przybyła - widocznie wśród nas ma coś do powiedzenia..."Zaraz też zaczęli przybywać do Białej Pani liczni pątnicy. Ilość pielgrzymów stale rośnie. Nieraz wpisują do księgi pielgrzymkowej wzruszające prośby, a czasem dzielą się swymi przeżyciami:

"Przyjechałam do Pani Jazłowieckiej z pielgrzymką dziękczynną za 25 lat prymasostwa ks. kard. Wyszyńskiego. Zobaczyłam coś, czego po pierwszym wrażeniu nie da się wyrazić słowami... U stóp Pani Jazłowieckiej Polska dawna, Polska dzisiaj i Polska jutra jest jedną Polską".

Szymanów - wieś w woj. skierniewickim ok. 15 km na pd.-wsch. od Sochaczewa, przy drodze lokalnej z Dzierżgowa, położonego przy szosie Sochaczew - Żyrardów.

Parafia Wniebowzięcia NMP erygowana w 1776 r. Kaplica pw Niepokalanego Poczęcia NMP. W klasztorze SS. Niepokalanek w Szymanowie figura Najświętszej Maryi Panny Jazłowieckiej z marmuru z końca XIX w. Posąg znajdował się w kaplicy domu macierzystego SS. Niepokalanek w Jazłowcu na Podolu. Przy wizerunku powstało i rozszerzało się szczególne nabożeństwo do Niepokalanej. Przybywały pielgrzymki, zapisywano wiele łask. Pani Jazłowiecka została patronką 14 pułku ułanów. Uroczystej koronacji dokonał kardynał August Hlond 9 lipca 1939 r. W 1946 r. figura została przewieziona do Szymanowa. Szczególne nabożeństwo do Matki Bożej trwa nadal, przybywaj.) Jej liczni czciciele, uzyskując liczne łaski.
Modły o beatyfikację Sł. B. Marceliny Darowskiej (1827-1911) współzałożycielki Zgromadzenia Sióstr Niepokalanego Poczęcia NMP.

Odpusty: Matki Bożej Jazłowieckiej (9 lipiec), Niepokalanego Poczęcia NMP.

Neo-Classicist figure of St. Mary made by Ms. Jazłowiecka from the chapel of nuns of the Order of the Immaculate Conception in Szymanów. It was made in Rome for the chapel of the main house of the nuns from the Order of the Immaculate Conception in Jazłowiec in Podole. Archbishop Zygmunt Szczęsny Feliński consecrated the figure in 1883. Its official crowning was conducted in the name of the Pope by Primate of Poland, Cardinal Hlond, on July 9th, 1939. After the Second World War, in 1946, the figure was transferred to the chapel in the general house of the Order in Szymanów.