Święty Antoni z Padwy, kapłan, doktor Kościoła - dzień w kalendarzu 13 czerwca

imię starorzym. Antoninus pochodzący z rodu Antoniuszów

Św. Antoni z Padwy, kapłan, doktor Kościoła. Ferdynand Bulonne urodził się w Lizbonie w 1195 roku. W młodym wieku wstąpił do kanoników regularnych w Coimbrze, gdzie na uniwersytecie zdobył gruntowne wykształcenie teologiczne. Przyjął imię Antoni. PóĽniej przeszedł do franciszkanów, aby głosić Ewangelię w Afryce. Skierowano go jednak do pracy w Europie. Apostołował jako kaznodzieja ludowy we Włoszech i Francji. Wielki dar wymowy, połączony z ascezą i duchowym żarem, gromadził wokół niego tłumy. Działał na rzecz ubogich i pojednania. Obdarzony wielu charyzmatami miał dar bilokacji, czytania w ludzkich sumieniach, proroctwa. Wykładał filozofię na uniwersytecie w Bolonii. W 1230 roku przybył do Padwy. Zmarł w tym mieście 13 czerwca 1231 roku. W niespełna rok później został kanonizowany przez Grzegorza IX. Pozostawił po sobie dorobek pisarski, m.in. zbiór kazań „Sermones”. W 1946 roku Pius XII ogłosił go doktorem Kościoła. Jest patronem zakonów: franciszkanów, antoninek oraz wielu bractw; Padwy Lizbony, Padeborn, Splitu; dzieci, górników, małżeństw, narzeczonych, położnic, ubogich, podróżnych, ludzi i rzeczy zaginionych. Na miejscu grobu II Sancto św. Antoniego wznosi się potężna bazylika, jedno z najbardziej popularnych sanktuariów w Europie. Przeprowadzone w 1981 roku badania szczątków Świętego ustaliły, że miał 190 cm wzrostu, twarz pociągłą, włosy ciemnobrązowe. Na kolanach wykryto cienkie pęknięcia, spowodowane zapewne długim klęczeniem.

W IKONOGRAFII św. Antoni przedstawiany jest w habicie franciszkańskim; nieraz głosi kazanie, czasami trzyma Dziecię Jezus, które mu się ukazało. Jego atrybutami są: księga, lilia, serce, ogień symbol gorliwości, bochen chleba, osioł, ryba.

Święty Jan Boży (Jan Cidade), brat zakonny - dzień w kalendarzu 8 marca

hebr. imię biblijne Johhanan „Bóg jest łaskawy”

Św. Jan Boży (Jan Cidade), brat zakonny. Urodził się w Portugalii. Mając kilka lat, pod wpływem opowieści przygodnego wędrowcy wiedziony chęcią poznania świata, opuścił potajemnie rodzinny dom. Po parotygodniowej wędrówce znalazł schronienie i opiekę u jednego z mieszkańców hiszpańskiego miasteczka Oripeza, który nazwał małego chłopca „Janem otrzymanym od Boga a Deo”. Mając dwadzieścia kitka lat opuścił dom opiekunów. Kilkakrotnie zaciągał się do wojska. Brat udział w wojnie hiszpańsko francuskiej, był pod Wiedniem z korpusem ekspedycyjnym księcia d'Alba. Przebywał w afrykańskiej Ceude, następnie na Gibraltarze. Przez pewien czas był wędrownym księgarzem. Podczas pobytu w Granadzie, pod wpływem kazania św. Jana z Avili, podjął radykalną zmianę swego żyda. Żywiołowość, z jaką okazywał żal za grzechy i duchową przemianę, spowodowała, że posądzono go o postradanie zmysłów. Umieszczono go w szpitalu dla umysłowo chorych, w którym zetknął się z nieludzkimi sposobami traktowania chorych. Kiedy odzyskał wolność, podjął się na stale opieki nad chorymi. Założył własny szpital, który utrzymywał z kwesty. Organizował w nowej formie szpitalnictwo. Opiekował się także sierotami, ludĽmi starymi, bezdomnymi, ubogimi, wędrowcami. Z czasem pozyskał sobie towarzyszy tworząc początki zakonu szpitalnego zwanego „dobrymi braćmi bonifratrami”. Wyczerpany pokutą i niezwykle aktywnym trybem życia, św. Jan zmarł w roku 1550, mając 55 lat. Jego relikwie spoczywają w Granadzie. Jest patronem Granady; księgarzy chorych, pielęgniarek i szpitali, opiekunem służby zdrowia.

W IKONOGRAFII przedstawiany jest w prostym habicie bonifratra. W ręku trzyma przekrojony owoc granatu, z którego wyrasta krzyż. Jego atrybutami są: cierniowa korona, żebrak na plecach, żebrak u stóp.

Święty Filip Neri, kapłan - dzień w kalendarzu 26 maja

gr philos przyjemny, miły, drogi, miłośnik i hippos koń; „znający się na koniach, lubiący konie”

Św. Filip Neri, kapłan (1515-1595) urodził się we Florencji. Studiował filozofię i teologię na uniwersytecie w Rzymie. Prowadził życie modlitwy, umartwienia, miłosierdzia. W trosce o pielgrzymów i chorych założył religijne bractwo, zyskując miano „Apostoła Rzymu”. Mając 36 lat przyjął święcenia kapłańskie. Wkrótce potem zorganizował stowarzyszenie księży, z którego wyłonił się nowy zakon oratorianów (tzw. filipini). Do duszpasterstwa obok nauczania katechizmu, ćwiczeń duchowych, pielgrzymek włączył naukę i kulturę. Doradca papieży, kierownik duchowy wielu dostojników. Był jednym z najbardziej wesołych świętych.

W IKONOGRAFII św. Filip przedstawiany jest jako mężczyzna w średnim wieku, z krótką brodą, w sutannie i birecie. Jego atrybutem jest lilia, serce i lilia.