Święty Grzegorz z Nareku - dzień w kalendarzu 27 luty

gr. gregórios gorliwy, czuwający

Św. Grzegorz z Nareku (ok.950 - ok.1050) był jednym z największych poetów i uczonych ormiańskich. Urodził się około roku 950. Był synem biskupa Anczewacziku Chosroesa, który został biskupem po śmierci żony. Wraz z bratem Janem został oddany do klasztoru w Nareku (Narekavank) na południe od jeziora Wan (dziś we wschodniej Turcji). Gruntownie poznał tam język grecki, uczył się też matematyki, medycyny i architektury. Po przyjęciu święceń kapłańskich był profesorem i wychowawcą mnichów. Uznawano go za mistrza życia kontemplacyjnego (porównywany był z Bernardem z Clairvaux, Eckhartem, Janem Taulerem, Henrykiem Suzo).

Pozostawił po sobie wiele utworów (20 hymnów i ód, Komentarz do "Pieśni nad pieśniami", Historię krzyża z Aparang, Trzy mowy w formie litanii, Panegiryk apostołów i 72 uczniów, Panegiryk Jakuba z Nisibis), a przede wszystkim arcydzieło literatury ascetycznej i mistycznej - „Księgę pieśni żałobliwych” – perły poezji ormiańskiej. Jego wspomnienie liturgiczne przypada 27 lutego. Św. Jan Paweł II określił go mianem jednego z największych piewców Madonny.

12 kwietnia 2015 papież Franciszek ogłosił św. Grzegorza z Nareku doktorem Kościoła

Błogosławiony Ignacy Maloyan - dzień w kalendarzu 11 czerwca

łac. ignis ogień

Bł. Ignacy Maloyan (1869-1915). Wspominany w Martyrologium Rzymskim bł. Ignacy Maloyan pochodził z wielodzietnej rodziny ormiańskich katolików osiadłych w Mardin (Turcja). Na chrzcie otrzymał imię Choukrallah. Od dzieciństwa czuł powołanie do kapłaństwa. Jako młodzieniec wyjechał do Libanu, gdzie po odbytej formacji i studiach przyjął w 1896 r. święcenia kapłańskie. Obrał wtedy imię Ignacy na cześć św. Ignacego Antiocheńskiego. Posługę kapłańską pełnił najpierw w Egipcie (Aleksandria i Kair), a następnie w Turcji, gdzie najpierw był sekretarzem ormiańskiego patriarchy Konstantynopola Mardina, a po jego śmierci został jego następcą. Sakrę przyjął w 1911 r. w Rzymie.

Kiedy Turcy rozpoczęli krwawe prześladowanie Ormian, namawiano go, aby ukrył się w górach. Zdecydowanie odmówił, zaznaczając, że biskup nie może opuścić swoich wiernych, aby ocalić życie. Na podstawie sfałszowanego oskarżenia o zdradę, został uwięziony 3 czerwca 1915 r. Tydzień później wraz z grupą ponad 400 Ormian został zamordowany. Przed śmiercią zdążył jeszcze umocnić współwięźniów w wierze i udzielił wszystkim absolucji. Zastrzelony został jako ostatni. Do ostatniej chwili proponowano mu ocalenie życia za cenę przejścia na islam. "Zagrożony prześladowaniem bł. Ignacy nie zgodził się na żaden kompromis, ale oświadczył tym, którzy wywierali na niego nacisk: »Bóg nie pozwoli, abym wyrzekł się Jezusa, mego Zbawiciela. Przelać własną krew za wiarę to najgłębsze pragnienie mego serca«. Niech jego przykład przyświeca dziś wszystkim, którzy chcą być autentycznymi świadkami Ewangelii na chwałę Bożą i zbawienie swoich braci" - mówił 7 października 2001 r. Jan Paweł II podczas jego beatyfikacji.