Święty Wincenty a Paulo, prezbiter - dzień w kalendarzu 27 września

łac. vinco zwyciężać; „zwycięzca”

Św. Wincenty de Paul, kapłan (1581-1660). Urodził się w rodzinie wiejskiej w Pouy niedaleko Dax (obecnie St. Vincent de Paul). Studiował w Tuluzie. Mając 19 lat został kapłanem. W latach 1605-1607 miał przebywać w niewoli mauretańskiej w Tunisie (?). Od 1608 roku mieszkał w Paryżu. Tutaj został proboszczem. Był także kapelanem w domu generała galer królewskich. W tym czasie złożył ślub poświęcenia się ubogim. W ciągu najbliższych lat zgromadził kapłanów, którzy pragnęli podjąć opiekę nad potrzebującymi. W 1625 roku założył zgromadzenie Misjonarzy lazarystów. Powołał także zgromadzenie żeńskie Sióstr Miłosierdzia, zwane wincentkami lub szarytkami. Wniósł wielki wkład w dzieło chrześcijańskiego miłosierdzia zorganizował Caritas we Francji. Przyczynił się do odnowy życia religijnego. W okresie frondy niósł pomoc rzeszom głodujących, dotkniętym nieszczęściami i zniszczeniami wojennymi. Przez wiele lat był członkiem Rady Królewskiej tzw. Rady Sumienia, której podlegały wszystkie sprawy Kościoła. Zajmując wysokie stanowisko pozostał cichy i skromny. Zmarł w wieku 79 lat. Beatyfikowany w 1729 roku, kanonizowany w 1737. Leon XIII ogłosił św. Wincentego patronem wszystkich dzieł miłosierdzia w Kościele katolickim. Jest także patronem zgromadzenia lazarystów, szarytek, kleru, organizacji charytatywnych, podrzutków, szpitali, więźniów.

IKONOGRAFIA: Święty Wincenty a Paulo przedstawiany jest w długiej szacie zakonnej i szerokim płaszczu. Jego atrybutami są: anioł, dziecko w ramionach, dziecko u stóp, krucyfiks.

Święta Ludwika de Marillac, zakonnica - dzień w kalendarzu 15 marca

germ. hlud sławny, głośny; wig walka, bitwa, wojna

Św. Ludwika de Marillac, wdowa, zakonnica (1591-1660). Urodziła się w Paryżu. Jej ojciec był radcą parlamentu francuskiego. Mając 24 lata poślubiła Antoniego Le Gras, sekretarza Marii Medycejskiej. W dwanaście lat później została wdową. Była osobą wykształconą. Do dzieła pomocy potrzebującym włączył ją św. Wincenty a Paulo. Wizytowała założone przez niego bractwa miłosierdzia, prowadzące szpitale, przytułki, sierocińce. Wtedy stawała się aprowizatorką, pielęgniarką, katechetką. Pragnąc zapewnić stałą i fachową opiekę chorym i ubogim, z pomocą św. Wincentego założyła zakon Sióstr Miłosierdzia, zwany u nas szarytkami. Ludwika zmarła 15 marca 1660 roku w wieku 69 lat. Na chwałę ołtarzy musiała długo czekać: beatyfikował ją papież Benedykt XV w roku 1920, a kanonizował papież Pius XI w 1934 roku. Papież Jan XXIII ogłosił św. Ludwikę patronką służby socjalnej (1960). Relikwie Świętej spoczywają w kaplicy domu macierzystego Sióstr Miłosierdzia w Paryżu.