Drohobycz – miasto rejonowe na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, nad Tyśmienicą w Beskidach Brzeżnych.
Powstanie miasta jest ściśle związane z jego położeniem na tzw. szlaku solnym i z wydobyciem soli w okolicach. Pierwsze wzmianki o grodzie pochodzą z okresu Rusi Kijowskiej. Po przyłączeniu przez Kazimierza III Wielkiego Rusi Czerwonej do Królestwa Polskiego, miasto przeżyło swój pierwszy okres dynamicznego rozwoju.
Kazimierz Wielki przyczynił się do powstania w Drohobyczu parafii rzymskokatolickiej. W 1392 r. król Władysław II Jagiełło ufundował istniejący do dziś kościół farny, a w 1422 r. nadał miastu prawa magdeburskie. Przywileje miejskie były później wielokrotnie potwierdzane, m.in. przez Kazimierza IV Jagiellończyka w 1460, czy Aleksandra I Jagiellończyka w 1506 roku.
Po pierwszym rozbiorze Polski (1772) wcielone do monarchii Habsburgów, od 1 listopada 1918 do maja 1919 pod administracją Zachodnioukraińskej Republiki Ludowej, od maja 1919 do 14 marca 1923 pod administracją tymczasową Polski, zatwierdzoną przez paryską konferencję pokojową 25 czerwca 1919. Suwerenność Polski na terytorium Galicji Wschodniej Rada Ambasadorów uznała 15 marca 1923.
Od 15 marca 1923 do 16 sierpnia 1945 w granicach Polski, siedziba powiatu, województwo lwowskie. Po agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 okupowany przez Armię Czerwoną (do czerwca 1941) i anektowany przez ZSRR. Po ataku III Rzeszy na ZSRR od czerwca 1941 do 1944 pod okupacją III Rzeszy (od 1 sierpnia 1941 w Generalnym Gubernatorstwie). Od 16 sierpnia 1945 - do 1991 w granicach ZSRR na terytorium Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Obecnie na terenie Ukrainy.

W 1904 roku na potrzeby pracowników PKP zbudowano w Drohobyczu niewielką kaplicę, w której umieszczono kopię obrazu Matki Bożej Częstochowskiej. Po wkroczeniu w 1939 roku Armii Czerwonej kapliczkę zamknięto i ograbiono. Obraz Matki Bożej został ogołocony z ozdób i przestrzelony. Dzięki ofiarności polskich wiernych obraz przewieziono do Polski. W latach dziewięćdziesiątych Jan Gruszczyński wykonał kopię tego obrazu i przekazał do odnowionej kapliczki w Drohobyczu, a oryginał do kościoła pod wezwaniem św. Jana Bożego w Warszawie w Warszawie.

Kościół pod wezwaniem św. Jana Bożego w Warszawie – kościół rektorski należący do Zakonu Szpitalnego Ojców Bonifratrów. Znajduje się przy ul. Bonifraterskiej 12 w Warszawie. W latach 1976-2013 był siedzibą nieistniejącej obecnie parafii pod wezwaniem św. Jana Bożego i św. Andrzeja Apostoła. Istnieje od 1728.