Spiską Sobotę wspomina się w dokumentach historycznych w 1256 r. W XIII wieku była miastem targowym z herbem. Po przybyciu kolonistów niemieckich stała się jednym z najbardziej znanych miast spiskich. W latach 1412 - 1772 była w zastawie Polski.

W 1567 r. miasto uzyskało prawo organizowania targów. Miasto było siedzibą cechów rzemieślniczych i sklepów oraz ośrodkiem życia kulturalnego. Najbardziej znanymi cechami w XVII i XVIII wieku były: obuwniczy, szewski, kuśnierski i guzikarski. Jako jedyne miasto spiskie miało już w 1821 r. księgarnię.

W roku 1876 miasto zostało siedzibą obwodu, sądu powiatowego i urzędu skarbowego. Historię Spiskiej Soboty dokumentują bogate pamiątki kulturalne i historyczne. Od roku 1950 miasto jest miejskim rezerwatem zabytków.

W Spiskiej Sobocie zachowały się gotyckie, renesansowe i barokowe domy mieszczańskie. Na rynku znajduje się kościół św. Jerzego, uprzednio późnoromański z 1273 r., który był w 1464 r. przebudowany w stylu gotyckim. Ołtarz główny jest późnogotycki z 1516 r. i pochodzi z pracowni mistrza Pawła z Lewoczy. Po północnej stronie znajduje się kaplica św. Anny z początku XVI wieku, a obok kościoła stoi dzwonnica renesansowa z 1598 r. Na rynku znajduje się także ewangelicki kościół klasycystyczny z 1777 roku. Obecnie Spiska Sobota jest dzielnicą miasta Poprad

Na znaczku jest przedstawione "Zwiastowanie Najświętszej Maryi Panny" ze skrzydłowego ołtarza z kościoła św. Jerzego. Ołtarz ten jest jednym z kompletnie zachowanych ołtarzy późnogotyckich na Słowacji. Ołtarz powstawał w latach 1460-1470, pochodzi z pracowni malarsko-rzeźbiarskiej Pawła z Lewoczy i jego autorem był Majster Jan. Jego imieniem jest też sygnowany ołtarz św. Katarzyny w Lewoczy. Obaj artyści pozostawili na Spiszu po sobie wiele dzieł. Na ołtarzu są przedstawione sceny Maryjne. Scena Zwiastowania jest umieszczona na dolnej tablicy lewego skrzydła.